OBRZĘDY KOMUNII ŚWIĘTEJ POZA MSZĄ
1. OBRZĘD Z DŁUŻSZĄ LITURGIĄ SŁOWA BOŻEGO

26. Tę formę należy stosować przede wszystkim wtedy, gdy nie można odprawić Mszy świętej lub gdy udziela się Komunii świętej w uprzednio ustalonych godzinach, aby wierni korzystali także ze stołu Słowa Bożego. Słuchając bowiem słowa Bożego poznają, że zwiastowane im cudowne dzieła Boże osiągają szczyt w misterium paschalnym, którego pamiątkę sprawuje się sakramentalnie we Mszy świętej i w którym uczestniczą przez Komunię świętą. Ponadto słuchanie słowa Bożego i posilanie się nim prowadzi wiernych do tego, aby w duchu dziękczynienia owocnie uczestniczyli w tajemnicach zbawienia.

OBRZĘDY WSTĘPNE

27. Gdy wierni się zgromadzili i wszystko zostało przygotowane, szafarz pozdrawia obecnych.
Jeżeli jest kapłanem lub diakonem, mówi:

Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.

Albo:

Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.

Inne formuły pozdrowienia - jak we Mszy świętej.
Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, pozdrawia obecnych tymi albo podobnymi słowami:


Wysławiajmy Pana, który w swojej dobroci zaprasza nas (was) do przyjęcia Ciała Chrystusa.

Wszyscy odpowiadają:
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Można użyć także innych słów z Pisma św., którymi zwykle pozdrawia się wiernych.

28. Następuje akt pokuty. Szafarz wzywa tych, którzy mają przyjąć Komunię świętą, do pokuty, mówiąc:

Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w świętym obrzędzie.

Po krótkim milczeniu wszyscy razem odmawiają wyznanie grzechów:

Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:
bijąc się w piersi mówią:
moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
Dalej mówią:
Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego.

Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.

Inne formuły aktu pokuty do wyboru - jak we Mszy świętej.

LITURGIA SŁOWA BOŻEGO

29. Następuje liturgia słowa, którą odprawia się podobnie jak we Mszy świętej. Teksty można wybrać albo z liturgii dnia, albo z Lekcjonarza Mszy wotywnych o Najświętszej Eucharystii (t. VII, s. 439-459) lub o Najdroższej Krwi Jezusa (t. VII, s. 471-482).
Mając na uwadze szczególne okoliczności, można też wybrać inne teksty z Lekcjonarza mszalnego, zwłaszcza ze Mszy wotywnej o Najświętszym Sercu Jezusa (t. VII, s. 482-511).
Zależnie od okoliczności może być jedno lub więcej czytań. Po pierwszym czytaniu śpiewa się psalm lub inną pieśń, można też zamiast śpiewu zachować święte milczenie.
Liturgia słowa kończy się modlitwą powszechną.


KOMUNIA ŚWIĘTA

30. Po modlitwie powszechnej szafarz podchodzi do tabernakulum, bierze puszkę z Ciałem Pańskim, stawia ją na ołtarzu i przyklęka. Następnie szafarz wprowadza do Modlitwy Pańskiej tymi lub podobnymi słowami:

Módlmy się wspólnie do Boga, jak nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.

Wszyscy wspólnie odmawiają:

Ojcze nasz.

31. Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, szafarz mówi:

Przekażcie sobie znak pokoju.

Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie pokój i miłość.

32. Potem szafarz przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad puszką, zwrócony do mających przyjąć Komunię świętą, mówi:

Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

Przyjmujący Komunię świętą dodają zaraz:

Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.

33. Jeżeli szafarz przyjmuje Komunię świętą, mówi cicho:

Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.

I ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.

34. Następnie bierze naczynie lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii świętej i każdemu z nich ukazuje nieco podniesioną Hostię, mówiąc:

Ciało Chrystusa.

Przyjmujący Komunię odpowiada:
Amen.

I przyjmuje Komunię św.

35. Podczas rozdzielania Komunii świętej zależnie od okoliczności można śpiewać odpowiednią pieśń.

36. Po rozdzieleniu Komunii świętej szafarz zbiera do puszki cząstki Hostii, które mogły się znaleźć na patenie komunijnej i, jeśli trzeba, obmywa palce. Jeżeli zostały komunikanty, szafarz chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum, przyklęka i zamyka tabernakulum.

37. Po Komunii świętej można przez jakiś czas zachować święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną, zależnie od okoliczności.

38. Następnie szafarz odmawia końcową modlitwę:

Módlmy się.
Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, daj nam z taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.

OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

39. Następnie szafarz, jeżeli jest kapłanem lub diakonem, zwraca się do ludu i rozkładając ręce, mówi:
Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.

Błogosławi lud mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

Wszyscy odpowiadają:
Amen.

Zwykłą formułę błogosławieństwa można zastąpić uroczystym błogosławieństwem lub modlitwą nad ludem, jak to przewidziano na zakończenie Mszy św. w Mszale Rzymskim.

40. Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, wówczas wzywając błogosławieństwa Bożego i żegnając się, mówi:

Niech Bóg nas błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego.

Albo:

Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

Wszyscy odpowiadają:
Amen.

41. Na zakończenie szafarz mówi:
Idźcie w pokoju Chrystusa.

Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.

Szafarz oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi i odchodzi.