OBRZĘDY KOMUNII ŚWIĘTEJ POZA MSZĄ
2. OBRZĘD Z KRÓTSZĄ LITURGIĄ SŁOWA BOŻEGO
42. Tę formę obrzędową stosuje się wtedy, gdy ze względu na okoliczności dłuższa liturgia słowa nie jest wskazana, zwłaszcza kiedy do Komunii świętej przystępuje tylko jedna lub kilka osób i dlatego nie można sprawować liturgii w sposób prawdziwie wspólnotowy, jak również wtedy, gdy przystępujący do Komunii świętej już uczestniczyli we Mszy.
OBRZĘDY WSTĘPNE
43. Gdy wierni się zgromadzili i wszystko zostało przygotowane, szafarz pozdrawia obecnych.
Jeżeli jest kapłanem lub diakonem, mówi:
Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Albo:
Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Inne formuły pozdrowienia - jak we Mszy świętej.
Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, pozdrawia obecnych tymi albo podobnymi słowami:
Wysławiajmy Pana, który w swojej dobroci zaprasza nas (was) do przyjęcia Ciała Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
Można użyć także innych słów z Pisma św., którymi zwykle pozdrawia się wiernych.
44. Następuje akt pokuty. Szafarz wzywa tych, którzy mają przyjąć Komunię świętą, do pokuty, mówiąc:
A.
Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w świętym obrzędzie.
Po krótkim milczeniu wszyscy razem odmawiają wyznanie grzechów:
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:
bijąc się w piersi mówią:
moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
Dalej mówią:
Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Albo:
B.
Szafarz wzywa wiernych do pokuty:
Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli godnie przyjąć Komunię świętą.
Następuje chwila milczenia, po czym szafarz mówi:
Zmiłuj się nad nami, Panie.
W. Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
W. I daj nam swoje zbawienie.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Albo:
C.
Szafarz wzywa wiernych do pokuty:
Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Komunię świętą.
Następuje chwila milczenia. Następnie szafarz lub ktoś z obecnych wypowiada następujące wezwania albo inne połączone z aklamacją: Zmiłuj się nad nami.
Panie, który przez swoje misterium paschalne wysłużyłeś nam zbawienie, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Chryste, który wśród nas ustawicznie odnawiasz cudowne dzieła swojej Męki, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Panie, który przez przyjmowanie Twojego Ciała czynisz nas uczestnikami paschalnej ofiary, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
KRÓTKIE CZYTANIE
45. Zamiast liturgii słowa Bożego odczytuje się krótki tekst Pisma św., w którym jest mowa o Chlebie życia.
Zależnie od okoliczności czyni to albo ktoś z obecnych, albo sam szafarz.
Słuchajmy słów Chrystusa:
J 6, 54-55:
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.
J 6, 54-59:
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki, jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
J 14, 6:
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.
J 14, 23:
Jeżeli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i będziemy u niego przebywać.
J 15, 4:
Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeśli nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
1 Kor 11, 26:
Ilekroć spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
KOMUNIA ŚWIĘTA
46. Szafarz podchodzi do tabernakulum, bierze puszkę z Ciałem Pańskim, stawia ją na ołtarzu i przyklęka. Następnie szafarz wprowadza do Modlitwy Pańskiej tymi lub podobnymi słowami:
Módlmy się wspólnie do Boga, jak nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.
Wszyscy wspólnie odmawiają:
Ojcze nasz.
47. Potem szafarz przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad puszką, zwrócony do mających przyjąć Komunię świętą, mówi:
Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
Przyjmujący Komunię świętą dodają raz:
Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
48. Jeżeli szafarz przyjmuje Komunię świętą, mówi cicho:
Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
I ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.
49. Następnie bierze naczynie lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii świętej i każdemu z nich ukazuje nieco podniesioną Hostię, mówiąc:
Ciało Chrystusa.
Przyjmujący Komunię świętą odpowiada:
Amen.
I przyjmuje Komunię św.
50. Po rozdzieleniu Komunii świętej szafarz zbiera do puszki cząstki Hostii, które mogły się znaleźć na patenie komunijnej i, jeśli trzeba, obmywa palce. Jeżeli zostały komunikanty, szafarz chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum, przyklęka i zamyka tabernakulum.
Po Komunii można przez jakiś czas zachować święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną, zależnie od okoliczności.
51. Następnie szafarz odmawia końcową modlitwę:
Módlmy się.
A.
Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, daj nam z taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Albo:
B.
Boże, nasz Ojcze, przez paschalne misterium swojego Syna dokonałeś naszego odkupienia, dlatego w sakramentalnych znakach głosimy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, spraw, abyśmy stale doznawali wzrostu Twojej łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
C.
Posileni świętym darem, dzięki Tobie składamy, dobry Ojcze, i błagamy, aby moc Ducha Świętego, której nam udzieliłeś w Eucharystii, trwała w nas i przemieniała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
W OKRESIE WIELKANOCNYM:
A.
Wszechmogący Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, których posiliłeś wielkanocnym sakramentem. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
B.
Prosimy Cię, Boże, niech udział w paschalnym misterium Twojego Syna oczyści nas z pozostałości dawnej winy i przemieni w nowe stworzenie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
C.
Wszechmogący, wieczny Boże, przez zmartwychwstanie Chrystusa odrodziłeś nas do życia wiecznego, pomnóż w nas owoce wielkanocnego sakramentu i umocnij nasze serca pokarmem dającym zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA
52. Następnie szafarz, jeżeli jest kapłanem lub diakonem, zwraca się do ludu i rozkładając ręce, mówi:
Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Błogosławi lud mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
53. Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, wówczas wzywając błogosławieństwa Bożego i żegnając się, mówi:
Niech Bóg nas błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego.
Albo:
Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
54. Na zakończenie szafarz mówi:
Idźcie w pokoju Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Szafarz oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi i odchodzi.
OBRZĘDY WSTĘPNE
43. Gdy wierni się zgromadzili i wszystko zostało przygotowane, szafarz pozdrawia obecnych.
Jeżeli jest kapłanem lub diakonem, mówi:
Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Albo:
Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Inne formuły pozdrowienia - jak we Mszy świętej.
Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, pozdrawia obecnych tymi albo podobnymi słowami:
Wysławiajmy Pana, który w swojej dobroci zaprasza nas (was) do przyjęcia Ciała Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
Można użyć także innych słów z Pisma św., którymi zwykle pozdrawia się wiernych.
44. Następuje akt pokuty. Szafarz wzywa tych, którzy mają przyjąć Komunię świętą, do pokuty, mówiąc:
A.
Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w świętym obrzędzie.
Po krótkim milczeniu wszyscy razem odmawiają wyznanie grzechów:
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:
bijąc się w piersi mówią:
moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
Dalej mówią:
Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Albo:
B.
Szafarz wzywa wiernych do pokuty:
Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli godnie przyjąć Komunię świętą.
Następuje chwila milczenia, po czym szafarz mówi:
Zmiłuj się nad nami, Panie.
W. Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
W. I daj nam swoje zbawienie.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Albo:
C.
Szafarz wzywa wiernych do pokuty:
Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Komunię świętą.
Następuje chwila milczenia. Następnie szafarz lub ktoś z obecnych wypowiada następujące wezwania albo inne połączone z aklamacją: Zmiłuj się nad nami.
Panie, który przez swoje misterium paschalne wysłużyłeś nam zbawienie, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Chryste, który wśród nas ustawicznie odnawiasz cudowne dzieła swojej Męki, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Panie, który przez przyjmowanie Twojego Ciała czynisz nas uczestnikami paschalnej ofiary, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
Szafarz kończy:
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
KRÓTKIE CZYTANIE
45. Zamiast liturgii słowa Bożego odczytuje się krótki tekst Pisma św., w którym jest mowa o Chlebie życia.
Zależnie od okoliczności czyni to albo ktoś z obecnych, albo sam szafarz.
Słuchajmy słów Chrystusa:
J 6, 54-55:
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.
J 6, 54-59:
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki, jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
J 14, 6:
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.
J 14, 23:
Jeżeli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i będziemy u niego przebywać.
J 15, 4:
Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeśli nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
1 Kor 11, 26:
Ilekroć spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
KOMUNIA ŚWIĘTA
46. Szafarz podchodzi do tabernakulum, bierze puszkę z Ciałem Pańskim, stawia ją na ołtarzu i przyklęka. Następnie szafarz wprowadza do Modlitwy Pańskiej tymi lub podobnymi słowami:
Módlmy się wspólnie do Boga, jak nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.
Wszyscy wspólnie odmawiają:
Ojcze nasz.
47. Potem szafarz przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad puszką, zwrócony do mających przyjąć Komunię świętą, mówi:
Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
Przyjmujący Komunię świętą dodają raz:
Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
48. Jeżeli szafarz przyjmuje Komunię świętą, mówi cicho:
Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
I ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.
49. Następnie bierze naczynie lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii świętej i każdemu z nich ukazuje nieco podniesioną Hostię, mówiąc:
Ciało Chrystusa.
Przyjmujący Komunię świętą odpowiada:
Amen.
I przyjmuje Komunię św.
50. Po rozdzieleniu Komunii świętej szafarz zbiera do puszki cząstki Hostii, które mogły się znaleźć na patenie komunijnej i, jeśli trzeba, obmywa palce. Jeżeli zostały komunikanty, szafarz chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum, przyklęka i zamyka tabernakulum.
Po Komunii można przez jakiś czas zachować święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną, zależnie od okoliczności.
51. Następnie szafarz odmawia końcową modlitwę:
Módlmy się.
A.
Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, daj nam z taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Albo:
B.
Boże, nasz Ojcze, przez paschalne misterium swojego Syna dokonałeś naszego odkupienia, dlatego w sakramentalnych znakach głosimy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, spraw, abyśmy stale doznawali wzrostu Twojej łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
C.
Posileni świętym darem, dzięki Tobie składamy, dobry Ojcze, i błagamy, aby moc Ducha Świętego, której nam udzieliłeś w Eucharystii, trwała w nas i przemieniała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
W OKRESIE WIELKANOCNYM:
A.
Wszechmogący Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, których posiliłeś wielkanocnym sakramentem. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
B.
Prosimy Cię, Boże, niech udział w paschalnym misterium Twojego Syna oczyści nas z pozostałości dawnej winy i przemieni w nowe stworzenie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Albo:
C.
Wszechmogący, wieczny Boże, przez zmartwychwstanie Chrystusa odrodziłeś nas do życia wiecznego, pomnóż w nas owoce wielkanocnego sakramentu i umocnij nasze serca pokarmem dającym zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA
52. Następnie szafarz, jeżeli jest kapłanem lub diakonem, zwraca się do ludu i rozkładając ręce, mówi:
Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
I z duchem twoim.
Błogosławi lud mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
53. Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, wówczas wzywając błogosławieństwa Bożego i żegnając się, mówi:
Niech Bóg nas błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego.
Albo:
Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny, Ojciec i Syn, † i Duch Święty.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
54. Na zakończenie szafarz mówi:
Idźcie w pokoju Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Szafarz oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi i odchodzi.